De rit naar Zion is geweldig. De bergen die je dan onderweg ziet zijn zo bizar mooi, dat je er letterlijk stil van wordt. De ene berg is nog imposanter dan de ander. En niet omdat ie hoog of groot of wat ook is. Maar het zijn vooral de kleuren die indruk maken. Van geel tot zwart, met een laag rood boven een grijze laag, boven een zwarte laag en dan weer rood of varianten daarop. Voordat je in die omgeving komt rijdt je nog wel over opnieuw enorme dalen, met aan alle kanten bergkammen. En soms rijdt je op zo’n bergkam aan en vraag je je af waar de weg naar toe gaat. Gaat ie links, gaat ie rechts. Nee dan zie je ineens, op die lange glooiende hellingen naar de voet van die bergen toe, een paar hele kleine autotjes rijden. En dan blijkt de weg eigenlijk gewoon min of meer rechtdoor te gaan en achter een bergrug die voor de grotere rug staat langs aangelegd te zijn. En zo kom je dan in de Virgin-river gorge. Een kloof waar men dan maar een weg in aangelegd heeft. Wel zo makkelijk: scheelt een hoop bikken en opblazen denk ik zo maar.
In eerste instantie rijden we de afslag naar Zion echter voorbij. We gaan nl. eerst even kijken bij Kolob Canyon. Ook onderdeel van Zion, maar dan meer aan de noordkant van Zion gelegen. Hier doen we een kort tourtje (10 mijl heen en terug) van een paar schitterende views op deze canyon. En we lopen ook nog een korte trail van 1 mijl (heen en terug), maar wel met toch nog wel een hoogteverschil van 30 m op die korte afstand. Maar het is te doen, alhoewel we toch niet helemaal tot het einde gaan. Wel maken we een aantal schitterende foto’s al zeg ik het zelf. Rode rotsen die volgens het verhaal een aantal 10-duizenden jaren geleden in feite gewoon omhoog gedrukt zijn. Bizar maar waar.
Op weg naar het eindpunt van dit tripje rijden we op een gegeven moment achter twee andere auto’s. En plotseling zien we een squirrel de weg oprennen, hij schiet vlak voor de achterband van de auto voor ons langs tot onder de auto, bedenkt zich dan kennelijk, draait om en rent achter diezelfde achterband langs weer terug naar de rand van de weg. Misschien was ie wel levensmoe en wilde hij zich voor die autoband werpen. En toen hij de eerste keer miste, draaide hij zich razendsnel om om het nog een keer te proberen. Maar toen was die autoband al voorbij, Nee alle gekheid op een stokje (wat een uitdrukking zeg). Dat beestje heeft gewoon onwijs veel geluk gehad.
Als we op Kolob Canyon zijn uitgekeken rijden we een aantal mijl terug om de route naar Zion weer op te pikken. En dan komen we dus die schitterende bergen tegen. Bij Zion aangekomen blijkt dat het daar razend druk is. De Campgrounds zijn bijna vol op een paar tentplekken na. En we zijn dan ook blij dat we vooraf gereserveerd hebben. We nemen bij de ingang gelijk weer onze permit mee voor de tunnel waar we morgen door heen moeten. Dan wordt je namelijk begeleid door een ranger omdat je in die tunnel in het midden moet rijden, omdat ie aan de zijkanten te laag is en je je camper aan gort zou rijden.
Op de campground hebben we overigens weer een geweldige plek. Weinig mensen direct naast ons en de Zion-river vlak achter onze camper.Het valt ons op dat er veel meer water door dit riviertje wordt afgevoerd, dan twee jaar geleden. Maar het heeft hier dit jaar ook fors geregend. Zo erg zelfs dat de campground veel later openging dan gepland. Als je het riviertje nu ziet, kun je je nauwelijks voorstellen dat daarin misschien nog wel 1,5-2 m meer water zou staan dan nu. En aan welk oppervlak je dan moet rekenen. Maar goed daar hoeven we ons nu niet druk om te maken. Want het is geweldig weer, met opnieuw blauwe luchten en een middagtemperatuur van boven de 30 graden.
Om de dag af te sluiten leggen we maar weer eens een steak op de barbecue om daarna een lekker kampvuurtje te stoken. Ondertussen wordt het donker en verschijnen de sterren aan de hemel. En ook dat is iets om stil van te worden. Er staat namelijk geen verlichting op de campground. Dus als iedereenzijn verlichting wat tempert kun je onnoemelijk veel sterren zien en ook nog eens die vage vegen van het melkwegstelsel waar wij een spedeknopje in zijn. En ondanks dat we dit twee jaar geleden voor het eerst zo gezien hebben, blijft dit een zeer indrukwekkend schouwspel.
Een letterlijk indrukwekkend dagje dus. Met geweldige routes, overweldigende en kleurrijke bergen, een lucky squirrel en een sterrenhemel om stil van te worden tot slot.
Hopenlijk wordt morgen weer zo’n dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten