Toestemming verleend

Donderdag avond hebben we onze Esta aanvraag weer ingediend. Onze toestemming van vorig jaar is nog wel geldig voor dit jaar, maar Ko zijn paspoort verloopt dit jaar en een nieuw paspoortnummer betekent dan een nieuwe Esta.
Mijn Esta is nog geldig, ik mag dit jaar dan ook weer afreizen naar de Verenigde staten van de Amerikaanse overheid.

Esta is niets meer dan toestemming om in het vliegtuig naar Amerika te stappen. Of je dan ook daadwerkelijk wordt toegelaten, wordt beslist door de immigration officer op het vliegveld waar je aankomt. Wanneer deze meneer zegt dat je naar binnen mag zet hij een stempel in je paspoort. Deze stempel is dan de zogenaamde Visa Waiver. Hiermee mag je 90 dagen in de Verenigde staten verblijven.

Maar goed. Ko moet een nieuw paspoort. Op het AllesAmerika forum lezen we van een ander forumlid wat in dezelfde situatie zit. Ook nog een geldige aanvraag, maar ook een nieuw paspoort nodig. Met dit nieuwe paspoort wordt door dit forumlid een nieuwe aanvraag ingediend. Alle wordt netjes ingevuld, de vragen worden met Nee beantwoord. Maar, wat eigenlijk dan nooit gebeurt, de toestemming wordt geweigerd! Dat is natuurlijk schrikken voor dat Forumlid, maar terwijl ik dat lees, schieten bij mij ook direct de zenuwen in mijn keel. Dus dat kan ook nog! En als dat dan gebeurt, wat moet je dan? Een visum aanvragen via de Ambassade?

Gelijk heb ik Ko ingelicht en gezegd dat hij maar snel dat nieuwe paspoort aan moet vragen. Mocht hij dan ook geweigerd worden via de Esta, dan is er in ieder geval nog genoeg tijd om een visum aan te vragen.

Zo gezegd, zo gedaan. Ko heeft een nieuw paspoort aangevraagd, en afgelopen donderdag mocht hij dat bij het gemeente huis gaan ophalen. Eenmaal thuis met dat paspoort, hebben we gelijk maar de aanvraag ingediend. Eerst mijn gegevens bijgewerkt. Daarna de aanvraag voor Ko. Alle gegevens ingevuld, bij alle vragen, heeft u een besmettelijke ziekte? bent u drugs verslaafd? Bent u wel eens gearresteerd?, vullen we naar waarheid, Nee in. Alles wordt gecheckt, nogmaals gecheckt, driedubbel gecheckt. Met de zenuwen in de keel wordt de aanvraag verzonden. Dan moet er eerst betaald worden. 14 dollar kost dat tegenwoordig, terwijl het vorig jaar nog gratis was. Dus we vullen de gegevens van de creditcard in. Klikken nogmaals op verzenden, en direct verschijnt er een nieuw scherm waarop staat: Toestemming verleend!

Gelukkig dat is dus weer goed gegaan. Ondanks dat er gezegd wordt dat het niet nodig is, printen we onze beide aanvragen weer uit. Deze gaan in de map waarin alle papieren, reserveringen voor de vakantie gaan, onze zogenaamde Roadbook.

Een plek op Yosemite!

Wat een absurde toestand is dat toch steeds weer, om een plek op Yosemite te bemachtigen. We zaten er weer helemaal klaar voor om 15.00 uur al de pc's klaar gezet, en 18 tabbladen opstaan. Klokslag 16.00 uur beginnen Ko en ik tegelijker tijd te klikken op "Book these dates" Zowel Ko als ik krijgen eerst een paar keer dat het niet mogelijk is. Dan loopt het bij Ko wel door en kunnen we alles invullen en hebben we dus weer een camping plek op Yosemite.
Om 16.04 uur kijk ik in de lijst van North pines, alle sites zijn al vergeven! Ook op de andere campgrounds is niets meer te krijgen. 4 minuten dus en geen plek meer te krijgen op heel Yosemite! Absurd gewoonweg!

Maar wij hebben weer een plek! Op Lower Pines dit maal, plek 062, dicht bij de Merced river. We staan op een hoek dus maar aan 1 kant buren. Wij zijn eigenlijk wel heel tevreden hiermee!

White pocket

We gaan naar White pocket! Gisteren hebben we een afspraak met Terry Alderman om een tour te maken naar White pocket. Wat is White pocket eigenlijk? Tja, het is een beetje moeilijk uit te leggen, je moet het gewoon zien. Het is een zogenaamd Wilderniss area op de grens van Utah en Arizona. Je vindt daar de meest bizarre, mooie, gekleurde rotsformaties die je maar kunt bedenken. Voor iemand die dus gek is van rode rotsen, zoals ik, is dit dus een geweldige belevenis.

Op 21 september ontmoeten we Terry Alderman, om 8.30 uur bij zijn winkel. Wij rijden dan met onze camper achter hem aan naar Jacob Lake. Daar laten wij onze camper achter en rijden met hem mee verder naar White pocket. Op de terugweg brengt hij ons weer terug bij de camper en rijden wij verder naar de Grand Canyon north rim.

Hieronder twee afbeeldingen van White pocket.